´Ne diyor bu kadin,cocuk yetistirmek kural tanir mi hic,daha gecen gün yedim yuttum demiyor muydun?` diye soran canim arkadaslarim,evet haklisiniz.Ama bir not düseyim,ilerde yapmak istediklerimle yapabildiklerimi rahatca kiyaslayayim istedim,neme lazim,söz ucar yazi kalir!
Bir kere ben Alman-Türk karisimi bir anne olabilmek istiyorum.Yani özetle Alman bir annenin kurallariyla bizim Türk annelerimizin sevgisini harmanlayabilmek demek oluyor bu bana göre…Bizi annelerimiz yanlis mi yetistirmis?Elbette degil!Her anne yavrusunu büyütürken icgüdülerini kullanir,Alman,Türk,Japon,Amerikan farketmiyor…Ama bazi kültürlerinde öne cikan belli basli özellikleri olur ya sevdigimiz,begendigimiz…Iste benimkide Almanlarin disiplini…Icimde,ruhumda yatan ve cokta memnun oldugum Türk annelik icgüdülerime azcikta Alman disiplininden koyabilirsem ne mutlu bana…Avantajim Alman annelerle ve Almanlarin disiplininden,kuralciligindan ,titizliginden büyük bir pay almis olan esimin yanibasimda olmasi…Gözlemleme,arastirma,fikir alis verisi yapma sansim oldukca yüksek yani ve ben bunu sonuna kadar kullanabilmek istiyorum…Umarim basarabilirim...
Nedir bu Alman cocuklarinin özellikleri? Elbette sudur,budur diye bir kaliba sokamayiz,cocuk sonucta,cocuk…Firsatini buldugu anda koltuk tepelerine tirmanan,orayi burayi kurcalamaya bayilan,ses cikarmadan duramayan,kipir kipir bes dakika durmak bilmeyen cocuk iste…
Cocuk ayni cocuk,ama ebeveyn farkli!Ha bu demek olmuyor ki kaskati anne-babalar!A-la-ka-si yok!!
Onlarda cocuklarini sevgiyle kucakliyorlar,öpüyorlar,oyunlar oynuyorlar,masallar okuyorlar,hastalandiklarinda sabahliyorlar…E peki fark ne? Siki durun söylüyorum: Di-sip-lin!
Bir kere annenin hayir dedigi birseyin evet olmasina firsat taniyacak 3.bir kisi yok,müdahele yok yani.Anne hayir,diyorsa cocugun evet sözünü duyabilecegi kimse yok cevresinde…Baba: hayir, büyükanne: hayir, büyükbaba: hayir…Cocuga bu hayirlari evete cevirecek bir imkani tanimayinca,birkac denemeden sonra cocuk onun hayir oldugunu benimsiyor,ne kadar yirtinsada olmayacak biliyor ve bir dahakine israr dahi etmeden denileni yapiyor! Bitti !
Belli basli konularda ebeveynlerin bir kere fikir uyusmazligina tanik olan cocuk inanin iflah olmuyor.´Hmm annem hayir dedi,ama babam evet dedi,demekki bunun olabilitesi varmis,israra ve direnise devam öyleyse…´Cocuk mantigi budur,igne ucu kadar bir isik görsünler,onu parmagiyla oya oya kabul edilebilir hale getirebilirler…Kücük,sevimli afacanlarin aslinda sandigimizdan cooook büyük birer akillari oldugunu unutmamak gerek diye düsünüyorum…
Bizlerden bir örnek vermek istiyorum:
Anne: Oyuncaklarini toplar misin?
Cocuk:Toplamak istemiyorum!
Anne: O halde boya kitaplarini cikaramazsin,once oyuncaklarini kaldirmalisin!
Cocuk : üüüüüü(aglayarak) ama ben toplamak istemiyorum,boya kitaplarimi verrr
Anne: Sen bilirsin ! Kitaplar yok !
Anne boya kitaplarini almasina izin vermez ve cocuk ortaligi ayaga kaldirir aglayarak,ve oda neeee bir baska ses duyuluverir!
Büyükanne : Aaaa annesi,dedigini yap cocugun,yazik bak agliyor!Aglatma benim torunumu!
Anne: Ama anne,o zaman dedigimi yapmasi ge…
Büyükanne: Pissst,ben burdayken benim dedigim olacak,ben gidince koy kuralini,al yavrum boyama kitaplarini,anne toplar oyuncaklarini..
Anne: ….
Cocuk: :-D
Bu ve benzeri bir cok diyalog gecmistir cogumuzun evinde,yada yakin cevremizde…Ne demek istedigimi simdi daha iyi anladiginizi düsünüyorum ;)
E peki ne yapabiliriz ki? Diye sesler duyuyorum…Kartlariniz acik oynayacaksiniz,baska caresi maalesef yok..Kendimce yaptiklarim,yapmaya calistiklarim…Yakindaaaa;)
