Son zamanlarda öyle yogun günler gecirdik ki ailece,cogu zaman evimi özledim diyebilirim.Yakin arkadaslarimizin dügününde sagdic geleneginde piyangonun bize vurmasiyla basladi hersey.Nikah,kina,dügün hazirliklari,ordan oraya kosturmaca,cocugu 50 km mesafede babaanneye birakip ordan oraya mekik dokumak,gelen giden misafirler derken cidden cok yoruldum.Gözümü kapattigimda turkuaz bir denizin kenarinda,ipek gibi kumlarin üzerine uzanmis kitaplara gömülerek yorgunlugumu attigimi hayal ettim sürekli,hatta öyle ki bunun sadece hayal oldugunu bildigim icin siddetli bas agrilari bile cektim sinirden :)Bas agrilari demisken,gözlerimin önünde simsekler cakiyor gibi,flaslar patliyor gibi olup sonrasinda yari görme kaybi,tansiyonda dengesizlik ve siddetli bas agrisi sikayetleriyle doktora gittigimde migren tanisi kondu,hemde alingirli bir migren,´aurali migren´ :) Tedavisi yokmus,klasik strese girme tavsiyeleri, ama kistan bu yana stres yapmadigimi sandigim ne tür olaylar yasadigim malum.Hastaliklar,oglusumun alninin yarilmasi,esimin yeni is telaslari,dügün dernek olaylari derken kendimi cok ihmal etmisim demek ki...
Vücudum alarm vermekten bir hal oldu aslinda,ama ben bir firsat bulupta doktora gidemedim.Kistlerim azmis olmali ,hormonlarim cildirmistir eminim.Sekerim bi garip zaten.Gözlerim icin ayrica gitmeliyim...Hepsinin randevusunu ayarladim gerci ama aylar sonrasina maalesef.
Güzel yürekli cok sevdigim bir arkadasimi sürekli ´bana reiki göndersene noooolur´ diye kac kez aradim bilmiyorum :) Hakkini helal et canim,sen kendini biliyorsun ;)
Deli dolu,azcik manyak,bardagi hep dolu tarafindan gören,yapisi geregi hicbiseyi kafaya takmayan,amaaaan bosverci bendeniz strese kaynakli migrenimle durdum ve ´hoop ne yapiyorsun sen böyle´ diye bir düsündüm yani. Herseye,herkese karsi bu kadar empati kurma,elaleme verdigin kit aklinin ceyregini kendine harca telkinleriyle su anda rahatlama seanslarimla biseyleri yoluna koymaya cabaliyorum.Elalem dediklerim malum gecmiste biraktiklarim,arkadas konusunda secici davranmadigim,herkesin derdini kendi derdim gibi dinledigim,onlari rahatlattigimi söyledikleri dönemlerdeki beni dert-stres küpü yapmaktan baska bir adim öteye götüremeyen,kaprisli, kompleksi,kiskanc (en korktugum insan tipidir)depresif ve ömürleri boyunca öyle kalmaya mahkum ciddi anlamda sorunlu insanlar...Ayikladiklarim yani :) ohhh rahatladim bee,amma sinir etmisler beni caktirmadan:)Amaaaaan neyse canim,gecmis gecmiste kaldi bile,biz sevdiklerimizle önümüze bakalim degil mi:)
Son durum budur bizde.Hersey rayina girecek bakalim,saglik olsun da gerisi de gelir bir sekilde...
