Bebegim Büyüyor - 9 Aylik Bebek Gelisimi

     Her zaman söyledigim gibi,gecen zamani tutamiyorum artik…Eski resimlere baktikca ne zaman bu kadar minikti benim yavrum diyip hüzünleniyorum.Sanki bebekligini hic yasamamisiz gibi,her gün bir detay siliniyor hafizamdan ve bu beni inanilmaz üzüyor…Iyi ki kameralar,fotograf makinalari var.Onlarda olmasa bu akip giden zaman tüneline dair tek bir kare kalmazdi akillarimizda…

     Oglum gün be gün gelismeye,büyümeye devam ediyor.Cok sükür herseyi gayet normal.Son yazimdan bu yana gecen 1 aylik dönemde yine bizi sasirtarak büyüme evrelerini teker teker kat etmeye devam ediyor.Gelisiminin yaninda yaptiklari belli basli muzurluklardan da yazacagim yine J

·         Emeklemeye basladi.Geri geri ve inanilmaz seri bir sekilde istedigi hedefe ulasiyor.Ön ön ilerlemek icin girisimleri olsa da henüz geri viteste takilmayi daha kolay buluyor.

·         Emeklemekten yorulunca hedefe ulasan yolda yuvarlanmayi tercih ediyor.

·         Nesneleri parmak uclariyla kavrama olayinda hala cok iyiyiz.

·         Tirmanmayi cok seviyor,özellikle bunu benim üzerimde deniyor.

·         Hayir-evet gibi basit direktifleri anliyor ve özellikle hayir dedigimizde eylemini sonlandiriyor.

·         Saklanma,ce-eee oyunlarindan hala büyük keyif aliyor.Kendisi de oturdugu yere kafasini gömerek onu bulmamizi istiyor.

·         Babasinin kucaginda anneden kacarak kovalamaca oynamaya bayiliyor.

·         Müzik konusunda seciciligi artik iyice belli oldu.Arabada onun CD lerini acmazsak kiyamet kopuyor.

·         Müzige sallanarak ve alkis yaparak eslik ediyor.Bazende mirildaniyor.

·         Taklit meraki katlanarak artiyor.Hapsirik,öksürük,öpücük…nasil anlatilir bilemedigim agiz oyunlarini rahatlikla taklit ediyor.

·         Yerde anneyle yuvarlanma ve birbirimize top atma oyununu cok seviyor.

·         Kitaplarinin sayfalarini özenle,tek tek ceviriyor ve kitapta ki top nerede,kedi nerede diye sordugumda gözüyle onlari isaret ediyor.

·         Onaylandiginda veya aferin aldiginda cok mutlu oluyor.

·         Birkac anlamli kelime söyleyebiliyor.Örnegin At-Ad= Attim,Bap=Yapma,Maa=Mama,Baba,Anniieeh= Anne.Buhar yada ates gördügünde ufff fuuu J

·         Babasinin arkasindan agliyor,geldiginde de agliyor J

·         Nesneleri eslestirmeye basladi.Örnek verecek olursam,yildiz halkanin esinin diger yildiz halka oldugunu,oyun küresinin esininde diger oyun küresi oldugunu rahatlikla kavrayip eslestirerek oynuyor.

·         Babayi ve beni kiskaniyor.Birbirimize sarildigimiz zaman muzip bir gülümsemenin ardindan ilgi cekmek icin her yolu deniyor.

·         Kati ve pütürlü gidalari yeme konusunda artik sorunumuz kalmadi,herseyi yiyor.

·         Öpücük atiyor.

·         Uykuya gecerken benim saclarimi ve yüzümü oksuyor.

·         Kendi yatagina koydugumuzda sorunsuz uyuyabiliyor.

·         6 tane disimiz cikti.

·         Televizyon kumandasinin televizyonu,anahtarin kapiyi actigini biliyor.

·         Aynanin arkasinda kendini ariyor.

·         Uyurken biberonunun kapak sesini duyar duymaz emzigini agzindan atip mamayi bekliyor.

·         Annenin burnu nerde diyince burnuma odaklaniyor,henüz kendininkini gösteremiyor.

·         Sinirli yada üzgün oldugumuzu anliyor ve ona göre davraniyor,ya alisilmisin disinda sessiz ve sorunsuz oluyor yada gözlerimizin icine bakarak kocaman gülümsüyor.

·         Uyurken yataginin icinde emzigini el yordamiyla bulup agzina götürüyor.

·         Dislerini fircalamamiza izin veriyor.

·         Bardaktan ve siseden su icme merakimiz artik rutine dönüstü,biberondan daha cok tercih ediyor.

·         Agzinin kenarina tasan yiyecekleri pamagiyla icine itiyor.

·         Agzinda yemek varken agzini acmadan öksürüyor.

·         Anne ne yapti ne dedi diyince kafasini saga sola cevirip kuvvetlice ´nein´(hayir)der gibi bir ses cikariyor.

Aklima gelenler ve kiyaya köseye unutmamak icin not aldiklarim bunlar.Minik kusumuzun pesinde oldugu büyük isler bunlar simdilik..Gelecek ay bakalim neler olacak J

Not: Yine,yeniden hatirlatmak istiyorum,her bebek farklidir,her bebegin gelisim sürecleride farklidir.Bu yazdiklarim sadece benim bebegim icin gecerli durumlardir ve baska hicbir bebek icin referans alinmamalidir..:)

Yorgun Annelere

     Daha hamile kaldigimizi ögrendigimiz anda dünyamizin nasil degistigini hatirlayin.Oturmamiz,yürümemiz,hizimiz,hareketlerimiz,yeme-icmemiz…Pirinc tanesi kadar bir bebek bile bizim tüm bunlari degistirmemiz icin olaganüstü bir güce sahip basliyor hayata.Daha durun,yeni basliyoruz der gibi..Bulantilar,uykusuzluklar,agrilarda eklenince,basetmek zorunda kaldigimiz tüm güclükler bir araya toplanmiscasina hirpaliyor bizi..

     Peki tüm bu zorluklari yasarken neler düsünüyoruz?Icimizde müthis bir heyecan gün be gün artmiyor mu?Bir yandan odasini hazirliyoruz,bir yandan giysilerini yerlestiriyoruz,bir elimizde takvimle bu minik yaramazlarin gelmesini iple cekmiyor muyuz?

     Büyük gün gelipte dogum baslayinca zorluklar devam ediyor.Bedeninden bir beden daha doguyor,daha büyük ne olabilir ki hayatta..Mucize iste tam orda,kollarinizda…Daha o an agrilarimizla beraber gecip giden koskoca 9 ayi unutmuyor muyuz?

     Kollarimizda yirtinircasina aglayan minik yavrumuzu doyurabilmek icin elimizden geleni yapiyoruz.Bu yeni tecrübe de büyük bir fedakarlik gerektiriyor.Gögüslerimiz yara oluyor,yavrumuzu doyururken cogu zaman agridan dislerimizi ,yumruklarimizi sikiyoruz..Karni doyan minik bebegimiz gözlerimizin icine tesekkür ederim annecigim der gibi baktiginda o aciyi da unutmuyor muyuz?

     Uykusuz kalinan gecelerde,tam da yatagimiza girmisken feryat figan kopan cigliklarla beraber kendimizi yataktan atip solugu bebegimizin yaninda aliyoruz.Onun cennetsi kokusu daha kucagimiza alir almaz bizi büyülemiyor mu?Tüm bir gecenin yorgunlugunu daha o anda atamiyor muyuz?

     Bebegimiz gözümüzün önünde büyüyüp serpildikce,her gecen gün yeni seyler ögrenerek bizi sasirttikca sevincten deliye dönmüyor muyuz?

     Ilk disi ciktiginda,ilk adimlarinda dünyalar bizim olmuyor mu?

     Hasta oldugunda,basini carptiginda,asi oldugunda acidan kivranan yine biz olmuyor muyuz?

     Artik bizi tanimaya basladiklarinda,´anniii ´ dediklerinde kalbimizde sevgi dolu bir sizi hissetmiyor muyuz?

     Eger tüm bunlara sizde evet yanitini veriyorsaniz,ne kadar zorluklarla mücadele ederseniz edin, emin olun ki sizde hayatin anlaminin ne oldugunu biliyorsunuz demektir...

     Elbette zorluklari olacak,elbette  cok sancili dönemler gecirecegiz ama hepsi bir gün dünde kalacak ve biz  tüm yasananlarin sadece güzel yanlarini hatirlayacagiz…Ve en büyük ödül boyunuz kadar bir kiziniz/oglunuz oldugunda size sarilip ´iyi ki sen benim annemsin´´ demesi olacak..Buna degmez mi??

Eski Bayramlara Özlem

     Bayram geldi,hosgeldi…Zaman ne kadar da cabuk gecti…Gecen yil Ramazan bayraminda koca göbüslü bir hamileydim.Bu yil ise canim oglum kollarimda ve onun bu dünyada bizimde onunla birlikte gecirecegimiz ilk bayram…

     Keske ona Türkiye´de ki,bizim cocuklugumuzda yasadigimiz,bitmesini istemedigimiz bayramlardan sunabilseydim.Bol gezmeli,bol heyecanli,bol kosturmacali,bol harclikli eski bayramlardan…

     Hatirliyorum da,bayramlik alisverisi isin en keyifli yaniydi.Sanki ilk defa yeni birseyler aliyormusuz gibi garip bir sevinc kaplardi icimizi.Bastan asagi yenilenirdik,piril piril ayakkabilar,özenle ütülenmis,askiya asilmis bayramliklarimizla bizden keyiflisi olmazdi.Bayram sabahindan önce giydirmezlerdi yeni cicilerimizi…Cesit cesit sekerler,cikolatalar alinirdi eve.Hummali bir calisma yapilirdi bayram öncesinde,temizlik yapilir,baklava börekler acilirdi misafirler icin…7´den 70´e herkeste bir heyecan olurdu.

     Bizde her yil bayram arefesinde memlekete,babaanneme giderdik.Amcamlar,halamlar,kuzenler toplasir,bir anda dolduruverirdik babaannemin sessiz evini…Daha avluda araba sesini duyar duymaz kapiya cikar,büyük bir sevincle,gözleri dolu dolu beklerdi bizleri.Sonrasi zaten ne hizli gecerdi anlamazdik bile.Kuzenler bir odada toplanir,aksama kadar kosturur ,oyunlar oynardik…Babaannemin evi senlik alani gibi olurdu…Bayram sabahlarinda herkes erkenden kalkardi,babaannem uyandirirdi biz torunlarinida…Erkekler bayram namazina gider,kadinlarda kahvaltiyi hazirlardi.Bazen 3-4 ayri sofra kurulurdu.Kahvalti öncesinde bayramlasma fasli baslardi.Kim kimin elini öpmüs karisirdi,sesler,kahkahalar karisirdi birbirine.Ceplerimiz harclikla dolardi.Keyifle oturulurdu sofraya,istahla yenirdi hersey.Sonra gezmeye cikilirdi,tüm aile büyüklerini tek tek gezerdik..Mezar ziyaretimizide yapar,tek tek tüm yakinlarimizin mezari basinda dualar okurduk,hüzünlenirdik..Aksamlari daha bir keyifli olurdu,ailece koyu sohbetler yapilir,bol bol eskilerden anlatilir,gülümsemeler,kahkahalar hic bitmezdi.

     Genelde bayram sonuna kadar kalirdik memlekette.Dönüs yolunda ise herkesi hüzün sarardi.Tek tek kucaklasir,vedalasirdik.Kalabalikla dolup tasan ev,arabalarla dolu avlu birden issizlasirdi.Babaannem herbirimizin arkasindan su dökerdi gözleri nemli nemli…

     Böyleydi iste bizim bayramlarimiz…Gelmesini iple ceker,bitmesin diye uyumazdik…

     Oglumun ilk ve bundan sonraki bayramlari maalesef anlatmaya degecek bayramlar olamayacak.Bayramlik,bayram harcligi,bayram gezmesi mutlaka olacak ama o eski tatlari veremeyecek olmasina cok üzülüyorum.Bu yil,ilk bayramimizda oglumla beraber evde yalniz olacagiz.Esimin ailesi tatildeler,benim ailem uzaktalar.Yakinlarda kimse yok,olsalar bile maalesef herkes calisiyor,esimde dahil.Hüzünlüyüm sevgili okur,cok hüzünlüyüm hemde…Eski günleri cok ariyorum,memleketi,halalarla,amcalarla,kuzenlerle,rahmetli babaannemle gecen bayramlari…

     Herkese eski bayramlarin tadinda,nesesinde bayramlar diliyorum...Nice bayramlara...