Yavrukusu krese vermeye karar verdik,yarin görüsmelerimiz olacak.Icime keder cöktü bile.Durup durup aglayasim geliyor,gün icinde bin kez öpüyorsam bugün onbin kez öptüm herhalde.Suclu hissediyorum kendimi cünkü yavrum cok minik daha,ömrünün sonuna kadar hep ögrenecek,okula gidecek,evden-benden uzak olacak,birak ne isi var,kalsin yaninda diyorum bir yandan.
Orada ezilir mi,üzülür mü,beni baslarindan attilar mi der bilmiyorum.Akside mümkün elbette,belki de ilk günden cok sevecek ama iste,ne bileyim! Evdeyim ben,calismiyorum.Calissam belki daha kolay verirdim cünkü birde zorunlulugum olurdu,belki de tam tersi,zorunlu oldugum icin daha cok dokunurdu,hakkaten ne bileyim!
Bu karari alma sebebimiz kisacasi söyle.Oglum cok sikiliyor artik sürekli benimle oynamaktan.Heran bir arayis icinde,sokakta gördügü her cocugun pesinden kosuyor,onunla oynamak istiyor.Arkadaslariyla ya da yasca büyük abilerle bir arada oldugunda oturup birkac saat oyun oynayabiliyor,cok güzel oyun kuruyor,hic huzursuzluk cikarmiyor.Götürdügüm kurslar ona yetmiyor,bu cok acik ortada.
Birde ikinci bebek gündemimizde ve eger suan krese baslamazsa ve ben hamile kalirsam,tamda dogumdan sonra krese baslayacak belki de bu minik oglumda büyük bir travmaya neden olacak,onun bu dislanmislik hissini yasamasi dünyada isteyecegim en son sey...
Diger nedenim ise tasinacak olmamiz.Tasinma döneminde sürekli kayinvalideme götüremem,ya da o onca mesafeyi hergün cocuga bakmak icin gelemez,hem oglum da bu durumda eminim ki daha cok sikilacak cünkü babaannemiz cok ilgili olmasina karsin asiri korumaci da.
Ve diger bir neden almancayi daha erken ögrenebilmesi.Evet bazi almanca komutlari yerine getiriyor ancak türkce kadar degil elbette.Kursa gittigimizde ya da alman tanidiklarimizla bir aradayken herseyi ona türkce tercüme etmem gerekiyor.Türkceyi neredeyse cözdü sayilir,yani henüz konusamasa bile herseyi anliyor,onun hakkinda konusurken gelip beni susturacak kadar hemde..
Ama acaba diyorum,acaba tam da türkceyle bu kadar hasir nesir olmusken,bir cok kelimeyi söylebiliyorken,cogunu anliyorken,onu birden almanca konusulan bir ortama soksam bocalar mi?En cok kafama takilan soru bu maalesef...
Evet ingiliz egitim sistemiyle büyüsün istiyorum,evet aktiviteleri almanca olsun istiyorum,evet ana dili türkce ve türkceyi cat pat degil,tam anlamiyla bilsin istiyorum.Ama bunlarin hepsi 3 yasindan sonra ki dileklerim(di).
2 yasina kadar türkce de epey yol katetmis oluruz ve 3 yasina kadar olan 1 yillik süre icindede almanca-türkceye agirlik verir,aktivite ve kurslarla bunu dengeleriz.3 yasindan itibarende ingilizceye baslar ve hepsini bir arada yürütür diyordum,-ki evet yürütecegine eminim cünkü cevremde 4-5 dille büyüyen cocuklar var- ama iste simdi durumlar,dengeler,planlar allak bullak oldu.
Almanca ve türkceyi es zamanli ögrenecek gibi birsey,ha belki türkce bir tik daha önde olacak.Ama belki de 2 yasinda konusacakken 3 yasa sarkacak konusma süresi.Bu durumda birde ingilizce gelince hepten mi bocalayacak!E 4-5 dille büyüyen cocuklar üstesinden gelebilmislerse oglumda basarir diyorum,yetenekle alakali,olmadi birakiriz ne olacak,onun sagligi herseyden önemli tabiiki de,ama öncesinde zorlamak,strese sokmak istemiyorum minigimi.
Ayrica olayin birde duygusal yani var ki en cokta o koyuyor bana.Nasil alisacak,ögretmeni iyi bakabilecek mi,ilgilenebilecek mi,ne yiyecek,düserse ne olacak,kime sarilacak,biraktik diye üzülecek mi,mi mi mi mi....
Uyurken bile özlüyorum,gidip yanina yatiyorum,izleyip koklayip öpüp geri cikiyorum odadan.Babasiyla 1 saat ciksa kirk kere ariyorum gelin artik diye.Allahim kimseyi evladiyla sinamasin,yokluklarini yasatmasin bize ama iste her anne gibi bende üzerine titriyorum,kiyamiyorum,doyamiyorum.Galiba önce benim alismam gerekecek...
Püfff,vallahi de zormus,billahi de zormus bu isler.Simdi anliyorum sürekli kres-okul muhabbeti yapan anneleri.Demek ki neymis,basina gelmeden anlamiyormus insan...Allahim yardim et,yanlis birsey yapmayalim,tüm cocuklarla birlikte cok güzel bir okul öncesi dönemi yasasin insallah...Sans dileyin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder