7 Şubat 2012 Salı

Yalnizlik

     Hep söylerim ya hani,vedalari sevmiyorum,kimden ayrilirsam ayrilayim, o anlari sevmiyorum.En az iki gün öncesinden bir dügüm oturuyor bogazima,nefes alamiyorum,aklim hep o sahneye odaklaniyor,yutkunamiyorum...Aglayamiyorum,aglasam belki gececek ama yok,icime birikiyor ne varsa,akip gitmiyor gidenle birlikte.
     Hic olmayan kiz kardesimin yerine koydugum kuzenimin kizi,okul tatilini firsat bilip bana geldi 2 haftaligina.Benden 4 yas kücük,cok seker,bicir bicir,dünya sekeri kardesim benim.Herseyimizi paylasiriz,uzunca zaman görüsmesek bile görüstügümüz ilk an kaldigimiz yerden devam ederiz.Bana da ogluma da cok düskün,yakinimda olsa gözümü kirpmadan oglumda dahil herseyimi emanet edebilecegim cok nadir insanlardan.
     Dolu dolu 2 hafta gecirdik,sabahlara kadar oturduk sohbet ettik,hayallerinden,endiselerinden,merak ettiklerinden konustuk,oglumla ilgilendik,alisveris yaptik,eglendik...Cok güzeldi cok...Hic gitmesin istedim,hatta pasaportunu kaybettim,gidemezsin derken icimden keske öyle bir sansimiz olsaydi diye de gecirdim.Ama maalesef her sayili gün gibi kocaman dedigimiz bu iki hafta da bir solukta gecti gitti.
     Havaalanina birakip dönerken gözümde kalbimde hep orada kaliyor,yine öyleydi.Uzunca bir süre arkama baktim.Maalesef hicbirsey degismedi.Gitti...
     Yalnizligi seviyorum diyorum ya,bunun altinda yatan sebep ya gercekten yalniz olmanin aliskanligi, ya da alisma korkusu,bilemiyorum.Kimseye alismazsam gittiginde de incinmem,üzülmem diye bir düsünce belki.Ama yok,üzülüyorum iste.Öyle de üzülüyorum böyle de.
     2 gündür bogazimdaki dügüm duruyor,gecmiyor.Gecicek mutlaka.Bekliyorum.Insanin esi,yavrusu yaninda olsun daha ne ister ki,dogru.Ama bu durum farkli,yasayan bilir dedikleri türden.Bir kadinin hayatinda esinden,yavrusundan baska,tüm kapilarini actigi,sonsuz güvendigi biri olmali.Arkadastan bahsetmiyorum,onlarca arkadasim var belki,yine güvendigim sevdigim.Ama bir tane benim kanimdan,benim iyimi kötümü bilen bir yakinim yok cevremde..Ilk defa cok acidim kendime,gercekten...
     Ve bu defa sunu anladim ki,ben gercekten cok yalnizmisim.Cevremde iki laf edebilecegim bir yakinim yokmus,herkes uzaklardaymis,mesafeler katlanmis,katlandikca yalnizligim ucurum olmus,gelen gitmis,giden bir bosluk birakmis,bir varmis bir yokmus...

2 yorum:

  1. bazen bana da böyle olur seni anlıyorum ama elimdekilerle yetinmeliyim diye mutluluk oyunları oynarım.

    YanıtlaSil
  2. elimizdekiler bizleri ayakta tutuyorlar mutlu anne,degerini bilmek gerek

    YanıtlaSil