Biz kadinlari anlamiyorum cogu zaman...Cidden...Erkekler gibi düz mantik degiliz(erkekler kizmasin lütfen,bu kanitlanmis bisey artik ;)),hayat bizim icin is,ev,arabalar ve futboldan ibaret degil ve evet,onlara nazaran daha karmasik bir dünyamiz var...Daha az düsünür daha cok konusuruz.Dogamiz geregidir bu,yapismistir üzerimize böyle etiketler...Dedikodu dendi mi kadinlar akla gelir mesela.Kim ne giymis,nerde ne demis,kiminle gezmis,ne takmis,kilo mu almis,zayiflamis mi,sac rengi nasilmis,kocasi yildönümüne ne almis,kaynanasi ne demis,cocugu ne yapmis,nasil yapmis,nasil etmis diye gider konu basliklarimiz...Iki kisi yanyana geldik mi,digeri acimadan baskasi oluverir hemen...
Bende bu rüzgara kapiliyorum kimi zaman,kadinim ya en nihayetinde,sonrasinda oturup düsününce bana herhangi birsey katmayan bu lakirtilarla gecen zamanima aciyorum.Gercekten uzunca bir zamandir bu böyle.Daha cok insan taniyip daha azini hayatima dahil eder oldum artik,öyle cok bos insani eledim ki gecesi gündüzü birilerini cekistirmek olan,kendini kaf daginin tepesinde görüp digerinin herseyine burun kiviran,herseyi kendinin bildigini sanan ve dikenli kirbac gibi diliyle karsisindakini elestiren,hep ben diyen ama seni sen oldugun icin sevemeyen...Gec bile kalmisim diyorum ola ki aklima gelirlerse...Kafama öylesine rahat,günlerim öylesine dolu dolu geciyor ki artik...
Mesela artik telefon görüsmelerim de daha kisa,görüsme uzadikca biliyorum ki konu digerini ötekilestirmeye gelecek,kaynana,es,arkadas,komsu farketmiyor...Bir kivilcim yetiyor dedikodu kazaninin alevlenmesine...Ve ben bunlara artik kafa yormak istemiyorum...
Tüm bunlardan ne anliyoruz,nasil bir tatminlik yasiyoruz anlam veremez oldum.Yaslaniyor muyum,olgunlasiyor muyum,umursamiyor muyum ya da hakikaten bu düzenden sikildim mi bilmiyorum ama belki de tepki cekmeyi de göze alarak sunu söylemek istiyorum ki, ben bazen biz kadinlari cekilmez buluyorum!
Hani daha cok kendimizi sorgulasak,millete sunu söylüyorum ama ya ben nasil biriyim diye,daha cok cabalasak daha iyi nasil olabilirim diye,daha cok paylassak anneligimizi,tecrübelerimizi ama ayni zamanda daha az elestirsek karsimizdakinin hayatini...Daha cok deger versek birbirimizin fikirlerine,daha cok birseyler ögrenmeye calissak en cahilinden bile,daha cok sevsek kollasak birbirimizi...Ama daha az incitsek hemcinslerimizi...
Hayat biz kadinlar olmadan asla cekilmezdi biliyorum,ama pekala biz kadinlarla daha cok katlanilabilir bir yer haline gelebilir(di), eger cuvaldizi birazda kendimize batirabilseydik karsimizdakini baskalastirmadan önce...
Belki hayal,belki rüya..Ne denir ki...Ben bir yerlerden basladim,devam ettirmeye cabaliyorum..Darisi benim gibi düsünen hemcinslerime...Her birimizinin bir digerinin farkli olan renginin güzelligini görmesi dileklerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder