8 Mart 2012 Perşembe

Hayir Demek,Sinir Koymak

     Son aralar nelere,ne kadar Hayir dedigimin hesabini yapmaya basladim.Su yazimda bahsetmistim ya hani disiplin cabalarimdan,yaptiklarimdan,yapmak istediklerimden,sanirim gecen 14 ay icerisinde bir basamak yol katettik gibi geliyor bana.
     Yormadan,korkutmadan,kirmadan ve cocuk haklarina saygi duyarak oturtmaya calistigim düzende artik daha cok dikkat etmem gerektigine inaniyorum.Cünkü artik oglum neredeyse 15 aylik,herseyi anliyor,öyle ki bidir bidir laf bile yetistiriyor,daha hareketli,daha merakli..Haliyle hersey onun ilgisini cekiyor,herseye dokunmak,incelemek,denemek ve onlari kesfetmek istiyor.Onun tüm bu isteklerini bir ölcü icinde desteklemeye calisiyorum,emniyette oldugu ve abartmadigi sürece.
     Cünkü hersey onun icin cok yeni,hersey yol gösterici birer ipucu,hersey kesfedilmeye deger,hersey heyecan verici..
     Tam olarak beni anlama yasi degil belki ama ´cocuk yahu ne anlayacak yapma etme´de diyemem,denmemeli de bana göre.Cünkü sinirlari kesfetmekte bu dogal sürec icinde yer aliyor.Hayir dedigim bir seyi bazen on kez tekrarlamam gerekiyor.Örnegin sehpaya cikiyor,bende hayir iner misin oradan diyorum,iniyor,yanima geliyor,´aferin oglum,sehpaya cikmamalisin cünkü düsüp canini yakabilirsin´ diye uzun ama tane tane anlatiyorum.Daha konusmam bitmeden en basa dönüyoruz.Sonra yine,sonra yine...Ve ikinci eyleminden itibaren bunun hayir oldugunu bilerek ve hatta gülerek,yan yan bana bakarak yeniliyor.Sinirlarini deniyor yani.
     Ola ki ´tamam oglum cik´ desem yada hic birsey demesem anlayacak ki ´tamam,annem hayir demekten vazgecti,demek ki israr edersem her istedigime ulasabilirim!´ Böyle iste cocuk beyninin isleyisi..Istikrarli olmak gerekiyor o yüzden.Hayir dediginiz bir seye baska bir an evet derseniz bunun önüne gecemezsiniz.onlarin o minik beyni sandigimizdan daha cok sey biliyor ve kaydediyor.
     Pes etmeden,sakin ama israrla söylediklerimin arkasinda durmaya calisiyorum.Evet beni deniyor,sinirlarini ve gücünü test ediyor ama biliyorum ki bu da sürecin bir parcasi.Ve bu sürecte yine söylüyorum,ailenin önemi büyük.Özellikle babanin..Anne evet baba hayir diyorsa bu disiplini koymak cok güc,hatta imkansiz..Anne-baba ortak hareket etmeli.
     Herseye hayir diyen bir anne de olmak istemiyorum.Ne bileyim,benim icin duvari boyamasi cok vahim birsey degildir mesela(yine duvar örnegini verdim ama buna cok kafa takan anneler taniyorum),ya da dolaplari kurcalamasi..Odasinda bir duvari boyabilecegini söylerim,boyar,sikilinca is bir kutu duvar boyasina bakar,cok mu önemli?Dolaplari karistirir,sikilinca birakir bende toplarim,cok mu zor?Ama misal araba koltugundan inmek istemesi asla kabul edilir bir eylem degildir,Sikildiysa oyalamaya calisirim,konusurum,sarki söyleriz,ama inmek hayirdir!O da bunu böyle kabul ettigi icin öyle bir girisimi olmuyor mesela.Dedigim gibi ölcüsünde ve güvende oldugunu düsündügüm sürece izin verdigim eylemlerin sayisi izin vermediklerimden gözle görülür sekilde cok.
     Suan icin hersey yolunda bakalim.2 yas sendromuna girdigimiz gercegi disinda ;)

1 yorum:

  1. Cok benzer seyler yasiyoruz,ne mutlu:) herkes-ozellikle diger aile fertleri- bu denli sabirli ve kararli olamayabiliyor.

    YanıtlaSil