Minik bir bebik sahibi her annenin sürekli gündeminde olan bir konu: Uyku!Benim yavrukusumda uyku konusunda dedigim dedik,caldigim düdük diyor resmen!O bize ayak uydurmuyor,biz beyfendinin pesinde kosuyoruz..
Dogdugundan bu yana aksam 8,en gec 9da uyumaya alistirdim cok sükür.Uykuya gecis icin tüm hazirliklarimiz yapildiktan sonra,uyku tulumumuzun icine girilir ve uykuya gecilir,bitti!.Eger huzurlu bir günündeyse her 3 saatte bir uyaniyor,emziriyorum,uyuyor,bazen 5-6 saat uyanmadigida oluyor.Eger sikintiliysa tabii bu süre kisaliyor.Bazen ne yaparsam yapayim yaranamiyorum ve devreye babamiz giriyor.Daha gögsüne yatirir yatirmaz uykuya daliyor...Bense bu görüntüye bayiliyorum:) Sabahlari ise genellikle 7 gibi uyaniyor,emmek ve biraz totosu acik yatmak istiyor,sonra öglene kadar yine uyku...
Buraya kadar hersey normal,hatta cok güzel görünüyor degil mi?Gelelim sorunlu kisma,ta-ta-ta-taaaaaaam!
- Oglum yataginda yatmadi,yatmiyor! Daha dogdugu ilk gün boynumuza bi yapisti,hala orda..2 tane yatagi var,birisi bambu besik,digeri karyola.Yok,yatmiyor!Daha yatagina koyar koymaz gözlerini aciyor,aglamaya basliyor,uyumuyor,uyusa bile cok kisa ve verimsiz oluyor!
- Sabah 7de uyandiktan sonra,gün icindeki tüm uzunlu kisali uykularini kucagimda yapiyor!Evet yanlis okumadiniz,kucagimda uyuyor!Sensör takilmis gibi,yatagina koydugum an uyaniyor ve tekrar uykuya gecmiyor,uyumuyor!
- Bahsettigim o sahane gibi görünen gece uykusunuda bizim yatagimizda yapiyor,bizimle uyuyor!
Durum bu sevgili arkadaslarim.Birkac tasvip etmedigim uyutma yöntemi var,denemedim,denemem,deneyenede mani olmam!Ferber yöntemi deniliyor.Ben bebege aglatarak egitim verilemeyecegini savundugum icin hic bulasmadim buna.Basarili olan anneler var mutlaka,ama her bebek farkli buda bir gercek!Doktorumuzunda duygusal ve sadece bizim kokumuzu istedigini anladigi yavrukusu hic alisik olmadigi sekilde yatirip uykuya gecmesini beklemek bizim icin sadece bosuna zaman kaybi ve stres olur!Neyse..Kisacasi birden benden,bizden koparmadan,gündüz uykularini yataginda yapmasina yönelik biseyler yapmam gerekiyor.Nitekim artik neredeyse 10 kiloya ulasmis yavrukusumu kollarim tartmiyor…
Bu konuda yapmadigim kalmadi,kucagimda iyice dalana kadar bekleyip,yatagina öyle yatiriyorum,bizim yataga yatiriyorum,koltuga,yanima yatiriyorum,yere kalinca bir örtü serip yatiriyorum,kokumun sindigi bir esyami yanina birakiyorum,anne karnindaki ortamini aratmasin diye yastiklarla destekliyorum,yanina yatiyorum…daha sayabilirim…yok!Olmuyor,kucagimi istiyor!
Geceleri bizimle uyumasi bizi rahatsiz etmiyor,cünkü yataginda da zaman zaman uyuyor,potansiyel var yani.Ama evimizin kücük olmasi acisindan zaten bizim odamizda yatmak zorunda,yani ayri yatsakta beraberiz…Ve gece uykularimizda yavrukus bizim yatagimizin yarisini ele gecirmis oluyor,ben ortada yatiyorum.Bir elim esimin,digeri oglumun elinde uykuya daliyorum.Emzirmeye kalktigimda ne benim nede yavrukusun uykusu bölünmüyor,kisacasi yaptigimin dogru olmadigini bilsemde kiyamiyorum.Ilerde kocaman oldugundada sizle yatar diyenler olacak,olsun.En fazla 2 sene ayni odayi paylasacagiz mecburen,2-3 yasinda bir sekilde odasinda yatar diye umut ediyorum.
Ama su gündüz uykulari…Kucagimda uyusun,onada raziyim artik,ama yerine biraktigimda lütfen uyanmasin.Sakin sakin,misil misil,rahatca yerinde uyusun,bende koltuga baglanip kalmayim,kalkip isime gücüme bakayim istiyorum…Cok mu sey istiyorum??...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder