1 Mart 2011 Salı

Gel Gitler...

Hamileliginin son demlerini yasayan,herseyden bunalmis,daralmis biriyim bu günlerde...Bir insanin ruh hali bu kadar cabuk degisebilir mi acaba?Nicin hic bir yerde bu konuda beni rahatlatacak bi yazi,bir arastirma yok?
    Tamam gebeyim,tamam agirlastim,tamam huzursuzum,tamam endiselerim var,tamam yorgunum...herseye tamam tamam demeyede tamam...Ama benimde sabrimin tükendigi anlar oluyor iste...Da-ra-li-yo-rum,Bu-na-li-yo-rum....
     Annecim geldi hosgeldi,sagolsun esini birakti,isini gücünü birakti resmen benim döküntülerimi toplamak icin,bana bakmak icin,bana destek icin geldi..Kimde var böyle sans? Tuhaf ama bazen annemle bile konusasim gelmiyor iste,gelmiyorrr...
     Anne bana sorma,anne keyfine göre takil,anne nasil istiyorsan öyle yap,anne azcik otur,anne dinlen demekten baska kadincagiza hicbir faydam yok..E tabii benim suratim genelde iki karis..Bazen ben bile kendime katlanamiyorken kadincagiz iyi idare ediyor beni,ne utanc verici degil mi :/
     Herseyi sirf kendim öyle olmasini istedigim icin yaptigim günlerimi nasil özledim anlatamam...Uyku düzenimi,yemek düzenimi,gezmelerimi,alisverislerimi,kocisimle salona kurulup izledigimiz filmleri,evin icinde cocuk gibi kosturmalarimizi,beraber yaptigimiz yemekleri..Yani bundan önce ne varsa hayatimda hepsini cok özledim...ve geri istiyorum...
     Oglusumuz geldiginde hersey bambaska bir boyut kazanacak,ve süphesiz ki buna doyum olmayacak ama sanki o zamanda su anki ruh halimde olacakmisim gibi geliyor..Sanki bundan sonraki hayatim hep böyle karanlik,sikici olacakmis gibi..Yatagina baktigimda,esyalarina baktigimda,resimlerine baktigimda icim huzur doluyor,kollarima almaya sabirsizlaniyorum..Sonra aynada kocaman göbegimi göörüp ve beni neyin-nelerin bekledigini düsününce hoppalaa basa dönüyorum..Gebelik-Lohusalik depresyonu dedikleri bu olsa gerek...
     Bu durumun gecici olduguna kendimi inandirmam gerekiyor..Cünkü hakikaten böyle vakit gecirmek cok zorluyor beni..
     Canimiz oglumuz sag salim gelecek,bir süre kalabalik ortama ayak uyduracagiz,sonra evimiz tenhalasinca babamiz,melegimiz ve ben birbirimize kenetlenip herseye yeniden baslayacagiz...
     Az kaldi..bu günlerde gelecek...az kaldi...az kaldi...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder