3 Mart 2011 Perşembe

Sabah Enerjisi:)

     Tüm gece deliksizde uyusam, eger sabahlari uyandirildiysam o günüm asabiyetle gecer..Ben beni bildim bileli bu böyle...Mümkünse kendim uyanayim,gerineyim,azcik keyif yapayim,keyfim yetincede kalkayim...Bebekli bir anne icin ne büyük bir lüksmüs bu,tahmin edemezsiniz...
     Bir kere 7-8 saat deliksiz uyku yok,dakikalari toplayip,uc uca ekleyip,uykuya dalmak icin saniyeleri saymakla gecen bir uyku düzen(sizlig)ine sahip oluyorsunuz...Bu böyle...
Benim en büyük sansim esim oldu..Aksam oglumun uyku saati gelmeden altini degistirip,karnini doyurup,uyku tulumunu giydirip saat 9 da esimin huzurlu kollarina birakiyorum ve kosar adimlarla,zamanla yarisarak yataga giriyorum..Oglum zaten bizim gögsümüzde uyumaya bayiliyor ve esimin olmayan cikintlari oglum icin daha rahat bir dösek görevi görüyor:) Aksam 9-12 bazen 1e kadar deliksiz uyuyorum,hatta öyle ki,esim oturma odasindan horladigimi duydugunu iddia ediyor,olamaz,ben horlamam ki desemde yüzde binbesyüz inaniyorum...Utanc verici:)
Sonra oglum ve kocisim geliyorlar,cogu zaman esim oglumuzun altini temizlemis oluyor,bana devrediyor,emziriyorum ve benim mesaim böylelikle baslamis oluyor...Canim sevgilim,tesekkür ederim sana...
     Evet,hicbir uyku gece uykusunun yerini tutmuyormus,derlerdi de inanmazdim.Hakikaten gündüz 5 saat uyusam,gece 2 saat uyudugumla ancak es deger bence..Bazen her yarim saatte,bazen her 2 saatte uyanip,bazen hic uyumadan gecirilen uzun gecelerde iliklerime kadar sizladigim oluyor.Saate baktigimda eger henüz saat 5 olmamissa hala uyuyabilmek icin umut dolu gömülüyorum yataga.
     Ve sabah...
     Günesin dogmasiyla birlikte nasil oldugunu anlamadigim bir sekilde,karanlikla birlikte tümmmm yorgunlugum,asabiyetimde gidiyor.Yerini deli gibi özleme birakiyor,oglumu özlemis olarak uyaniyorum...Hemen ogluma sariliyorum,öpüyorum,kokluyorum...Sanki tüm gece boyunca uyumayan,kollari kopana kadar oglunu pispislayan,emziren,gaz cikaran,tek gözü kapali sekilde alt acan kisi ben degilmisim gibi...
´Sabah olmak üzere ama ben hala uyuyamadim´ korkularim nasil oluyorda günün ilk isiklariyla beraber enerjiye dönüsüyor anlamis degilim..
     Gözümü acip yanimda yatan yavru kusu görünce hayat basliyor iste..Uykumu alamamis olmanin bir önemi kalmiyor,sizlayan yerleriniz umrunuzda olmuyor...Mucize gibi degil mi?Bu bambaska bir enerjiymis,bambaska bir duygu...
     Cogu zaman yorucu,yipratici oldugu kadar inanin bir o kadar yenileyici olabiliyor (yeni) annelik..Korkmayin ey sevgili anne adaylari...Dogum hikayeleri,lohusalik depresyonlari korkutmasin sizi..Inanin sabahlari size bakip gülümseyen o bir cift gözü görebilmek icin  hepsine degiyor...Umarim dileyen herkes bu duygulari yasar ve ne demek istedigimi anlar...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder