1 Mart 2011 Salı

Yine,Yeniden...

Yazmayi bir kenara birakayim,bloguma ugramayali cok uzun zaman oldu..Nasil gecti onca gün ben bile anlamadim..Henüz hayata dönmüs sayilmam ama kiyisindan kösesinden yakalama cabalarim devam ediyor..
      8 haftalik olduk..Bu koskoca 8 haftaya unutamayacagim tecrübeler sigdirdim..Dogumumun stresi,lohusalik belasi,üstünede gögüslerimle yasadigim bitmek bilmeyen sorunlar derken derin bir oh cekip oturmuslugum olmadi maalesef..Gelen gidenleri ve dolayisiyla yogun kalabaliklari hic saymiyorum..Ve malum sossuz salata olmaz,bizim salatamizin sosuda cetin gecen bir kis,günessiz gri renkli bir hava ve disari cikip nefes alamamamiz oldu..
      Bu stres dolu dönemde destegini bir an olsun esirgemeyen biricik esime tabiri caizse minnettarim…O olmasaydi acaba suan ne durumda olurdum düsünmek dahi istemiyorum ve Allah´a sükrediyorum..
      Hali hazirda bekleyen,sadece basliklari atilmis öyle cok konu var ki yazacak..Okunsun diye degil benim ki..Desarj olmak icin,dillendiremediklerimi kelimelere dökmek,unuttuklarimi hatirlamak,yasananlarida unutmamak icin daha cok..
      Gebelikte tuttugum günlügümüde elime alsam artik diyorum..Ogluma her ani sicagi sicagina yazamadim belki ama hic yoktan iyidir yinede…
      Oglum kucagimda uyurken ancak birkac blog takip edebiliyorum..Böyle birkac satir karalayabiliyorum..Ne zaman ki oglumun uykulari dahada düzene girer ve kendime ayirdigim kisitli zamanlar biraz uzarsa yazmak,hep yazmak,sürekli yazmak istiyorum…O kadar cok sey biriktirdim cünkü..Yakinda,cok yakinda…J

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder