1 Mart 2011 Salı

Üzeri Örtülen Bir Gercek-Lohusalik...

Gebelikten,o dönemde yapilan alisverislerden,yapilmasi gerekenlerden,kurslardan,güzellikten,modadan,dogumdan,emzirmeden…kisacasi gebelige dair herseyden bahsedilirde sayfa sayfa,su gebelik sonrasi cogumuzun yasadigi körolasi ruh halinden kimseler bahsetmez,dillendirmek istemez bunu…Nedendir bilmem…Korkudan midir,cesaretsizlikten midir yoksa yargilanma korkusundan midir bilinmez…
Ben yazmak istiyorum,ben icimi dökmek istiyorum…Belki ben yazarsam,beni sessiz sessiz okuyan annelerde dile gelirler,kim bilir?:)
40 hafta boyunca duyariz bu deyimi,duyariz duymasinada, hamile modasi adi altinda okuduklarimiz kadar düsmeyiz üzerine…Peki nedir bu lohusalik?Tibben dogumdan sonraki,vücudun eski haline döndügü 6 hafta,yaklasik 42 günlük dönem..Dinen dogumdan sonraki azami 40 gün boyunca devam eden,dini hükümlülüklerden muaf tutunulan özel durum…Peki ya ruhen??Ruhen kac gün verilmeli bu özel ama bir o kadarda genel duruma??Iste bundan kimseler bahsetmiyor...
Ben kendi adima konusayim,benimki dogum öncesi 1 ay ve dogum sonrasi yaklasik 2 ay sürdü…Yani toplamda 3 ay devam eden bir bunalimdi…Ben basim agridiginda bile bunu pozitif düsünerek gecirmeyi kendime felsefe edinmis biri olmama ragmen cok sarsildim bu dönemde..Pozitif düsünmek baslarda imkansiz bir hal aliyor,hersey üstünüze geliyor saniyorsunuz,hayat bitti,bu kadarmis diyorsunuz…Caresiz,yalniz,asosyal,cirkin ve huzursuz hissediyorsunuz kendinizi…Annelik kalibina(!) bir türlü sokamiyorsunuz kendinizi..Herkes etrafinizda pervanede olsa yaranamiyorlar size..Her daim suratiniz asik,aynalarin önünden hizla geciyorsunuz,ye deseler batiyor,emzir deseler batiyor,uyu deseler batiyor…Yani kendinizde dahil,hersey ama hersey batiyor size,bögüre bögüre agliyorsunuz cogu zaman…
Bende baslarda bunlari fazlasiyla yasadim,cekilmesi güc biri oluverdim..Bir dakika yerinde duramayan,pozitif insan gitti…Yerine bir daha asla diye baslayan cümleler kuran negatiflik abidesi biri geldi...
Bir daha asla eski formumda olamayacagim:Yanildigimi dogumdan sonraki bir ay icinde anlamaya basladim..Evet kilo almistim ama o kilolar bana yapisip kalmayacakti ki…Kendime bu konuda zaman tanidim..6 ay yada 1 sene.. ne farkeder…Bir gün gidecek elbet…Gebelikte aldigim kilolar ilk ayin sonunda gitmisti bile ama henüz tedavilerden kalan fazlaliklarim var,dedim ya,bir gün oda gidecek..
Bir daha asla yirtiksiz bir vücudum olmayacak: Evet bir nevi dogru su yirtik meselesi..Hele ki son dakika yirtiklariniz varsa kabullenmek dahada bir zor oluyor..Bunun üstesinden,yirtiklar renk degistirdikce gelebildim..Dahada acilacak rengi,beyaz olacak,gecmeyecek ama oglumun bana bir hatirasi olarak hep tasiyacagim…
Bir daha asla gögüslerim eskisi gibi olmayacak:Gögüslerim sarkti,yirtildi evet ama oglumu beslemenin hazzi kadar önemli mi onlarin dik ve diri olmasi acaba?Emzirme bitince,süt cekilince cogu kadinin gögüslerinin hemen hemen eski formuna kavustugunu duydum,öyle olmasa bile bekleyip görmek gerekiyor…
Bir daha asla deliksiz uyuyamayacagim: Evet zor bir dönem..Hatta en zoru bu bence..Ilk hafta anneligin taze heyecaniyla enerji dolu olunabiliyor ama uykusuzluk bir rutine girince isyan bayragini cekiyorsunuz..Eskiden 6-7 saat uyudugum zaman günü bitmis sayardim,simdi bir dakika fazla uyumak icin dua ediyorum ve 12 saatte deliksiz uyusam yetmeyecek biliyorum...2,5 aylik anneyim,deliksiz en fazla 3 saat uyumusumdur ama vücut bunada alisiyor…Isyan bayragini ne kadar kaldirirsan kaldir havada kaldigini idrak edince,yataginda pis pislanmayi bekleyen o bir cift gözün sadece sana muhtac oldugunu ve bunu degistiremeyecegini anlayinca tipis tipis kalkiyorsunuz sicacik yataginizdan…Cok uyuyan bir bebeginiz varsa en sansli anne sizsiniz demektir ama yoksa da inanin hayiflamak bir cözüm üretmiyor,zamana birakmak zorundasiniz…Baska carem olmadigi icin ben öyle yapiyorum…
Bir daha asla sosyal olamayacagim: Ilk birkac ayi geciripte bebeginizle birbirinize alisinca burnunuzu kapidan cikarabiliyorsunuz..Evet o ilk dönem cok bunaltici,kapana kisilmissin hissi veriyor ama sonsuza kadar böyle sürmeyecegini bilmek insani rahatlatiyor..Tamam bir bara,sabaha kadar süren eglencelere katilamiyorsunuz ama pekala alisveris merkezi,kafeterya,yürüyüse cikma rutininiz yerine oturuyor..Süreleri kisaliyor,öncelikler degisiyor elbette ama hayatinizdanda kopmuyorsunuz..
Özellikle bebekli arkadaslarla yapilabilecek öyle güzel aktiviteler var ki,havalarin isinmasiyla beraber yüzmeye,spora eskisi gibi yalniz degilde bebegimle gidecegim ve eminim bu hayatima daha farkli bir renk katacak…
Bir daha asla esimle eskisi gibi olmayacagim:Ilk aylarda evet,bu duyguyu cok yogun yasadim..Terkedilmis bile hissettim kendimi..Ama cekirdek aile olmaya,sorumluluklara ayak uydurdukca inanin iliskiniz baska bir boyut kazaniyor..(Karsi tarafin yaklasmiylada birebir alakali bu durum bu aslinda,uzadikca uzayabilir,baska bir baslik altinda bahsetmek istiyorum bir ara..)Tamam belki haydi deyince kendinizi sokaga atamiyorsunuz,el ele yaptiginiz uzun yürüyüsler,romantik aksam yemekleri olmuyor,esinizin gögsüne yatip film izleyemiyorsunuz,ayni anda uyuyup uyanamiyorsunuz…Ama esiniz hala sizin esiniz,hala berabersiniz..O sizi seviyor,siz onu seviyorsunuz,iste en büyük kanitida aranizda yatan o minik melek…Ötesi var mi?
Bir daha asla kendime vakit ayiramayacagim:Oturup saatlerce kitap okuyamiyorum belki ama artik oglumu emzirirken yada bes dakika babasina verip tuvalete gittigimde okuyabiliyorum.Saclarim sürekli fönlü degil belki ama tepeme topladigim daginik saclarimin arasina ilistirdigim bir minik toka bile beni sevimli yapabiliyor..Oglum 10 dakika uyudugunda ojelerimi tazeleyebiliyorum..Bazi günler tam terside olabiliyor,oglumun sancilari tutunca yemek yemeye bile firsatim olmayabiliyor ama bunu artik bir bunalim sebebi olarak görmüyorum…Bu dönemde onun ihtiyaclarinin benim 5 sayfa fazla okumamdan önemli oldugunu düsünüyorum ve böyle rahatliyorum..Aglamak yerine firsat yaratmaya cabaliyorum…
Bir daha asla evimle ilgilenemeyecegim:Baslarda süper anne olma cabasi icindeydim..Evim piril piril olsun,ocakta cesit cesit yemegim olsun…Ruh ve beden sagligim mi yoksa evimin tertemiz olmasimi diye kendime sordugumda,kesinlikle önce sagligim dedim ve o gün süper anne olma cabalarimdan vazgectim..Yatmadan once evimi toparlayip,lavobolarimi temizleyip yatiyorum,esim eve gelince yemegimi yapiyorum,yok yapmadiysam da dünyanin sonu degil diyerek bazen disardan siparis ediyorum,bazen tostla gecistiriyorum…Biliyorum ki oglumun öglen uykulari  düzene girince yemekte yapilir,evde temizlenir..Misafirlerim icin nerede en pratik tarif varsa onlari yapmaya calisiyorum.Izinliyim,annelik izini…
Ve en yipratici olanlari;
Ya bana bisey olursa bebegim ne yapar?Ben ona bakabilecek miyim?Ya ona zarar verirsem,ya elimden kayar düserse,ya uykuda bogulursa...?
Bunlarin cevabinida aslinda en iyi yine siz bilirsinizde,düsüncelerinize hakim olamazsiniz iste...Inanin zamanla bu düsünceler yerini icinde bebeginiz olan harika hayallere birakiyor...
Bu liste sayfalarca uzar...Bardagin bos tarafindan baktiginiz sürecede böyle devam eder...Her birini fazlasiyla düsündüm yasadim,önceden bilseydim eminim hazirlikli yakalanirdim,bu kadar yipratmazdim kendimi..Yogun yasadim bu duygulari evet ama baktim dibe dogru iniyorum bir yandan da kafamdan atmaya calistim,negatifleri bu yazdigim sekilde pozitiflerle degistirmeye calistim…Bu sekilde üstesinden gelmeye calistim...Basardim mi? Henüz yüzde yüz degil,artci sarsintilarim devam ediyor özellikle uyku konusunda ama biliyorum ki onlarda yarin dünde kalacak…
Simdilerde elimde bir kamera ve fotograf makinasi,oglumun her anini yakalamaya calisiyorum…Cünkü biliyorum ki ben bos yere birilerine,bir yerlerde isyan edip kendimi yaralarken oglum herseyden habersiz büyümeye devam ediyor..Ve bu günleri göz acip kapayincaya kadar gecip gidiyor…
Hamile arkadaslarim herseyin toz pembe oldugunu düsünmesin diye yazdim...Zor dönemlerde bekliyor sizleri ancak bunu önceden bilip,psikolojinizi buna hazirlarsaniz inanin ben ve benim yasadiklarimi yasayan arkadaslar gibi sok olmazsiniz..Sudan cikmis baliga dönmemek icin gebelik döneminizde modaya,kozmetige,alisverise ayirdiginiz sürenin yarisi kadar da pozitif düsünceye,psikolojinizi güclendirmeye vakit harcayin derim…Buda benden size nacizane bir tavsiye…Bu döneme ruhen verilen süre kesinlikle sizin elinizde…Bu dönemin gecici oldugunu bilip, bebeginizle bu ilk dönemlerinizin tadini cikarmaya bakin…
Sevgiler…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder